Kustosz Skarbu – Ks. dr Piotr Petryk (artykuł w „Niedzieli”)

Artykuł w „Niedzieli” opisujący nasze uroczystości z 1 czerwca ma tytuł „Kościół jest naszym skarbem”. Kustoszami tego skarbu są proboszczowie, a w historię poniatowskiego wpisane są biografie trzech. Obecny strażnik kościoła i depozytu wiary to Ks. dr Piotr Petryk – podobnie jak jego poprzednicy, kapłan niezwykły, a przy tym obdarzony od Boga innymi charyzmatami.

Dorosłe pokolenie miało możność za swojego życia poznać trzech kustoszy skarbu, którym Jezus powierza klucze Piotrowe; obecny to Ojciec Święty Franciszek, a w naszej małej wspólnocie ks. dr Piotr Petryk. Zanim przybył do nas cztery lata temu, oprócz proboszczowania w Tomaszowicach jeszcze wcześniej przez 18 lat był nauczycielem akademickim na KUL. Pracował w Katedrze Teologii Liturgii i w Instytucie Nauk o Rodzinie, pracę doktorską na temat sakramentalnych aspektów małżeństwa obronił w 1996 roku. Jest autorem haseł w Encyklopedii Katolickiej, mówi biegle po włosku. Przez 8 lat był ojcem duchownym w Metropolitalnym Seminarium Duchownym w Lublinie.

Po przybyciu do Poniatowej był pomysłodawcą założenia ogrodów kwiatowych na terenie przykościelnym, ale zadbał nie tylko o widoczne zewnętrzne piękno. Przeprowadził liczne remonty, w tym stropu nad kościołem, pomieszczeń parafialnych i wymianę systemu ogrzewania. Wyrafinowany intelektualista sprawdza się także jako zapobiegliwy, przedsiębiorczy gospodarz. Nie zaniedbuje rozwoju duchowego naszej parafii, zabiega o wprowadzenie wartościowych wspólnot, takich jak Neokatechumenat, wspiera inicjatywy duszpasterskie wikariuszy i parafian.

Jest człowiekiem niesłychanie skromnym, niczym się nie chwali i zupełnym przypadkiem można się dowiedzieć, co jeszcze w życiu zrobił, co przeczytał, dokąd podróżował, gdzie, z kim i o czym rozmawiał. Takiego mamy proboszcza!

W niedzielę 29 czerwca o godzinie 12:00 dziękowaliśmy Księdzu Proboszczowi za Jego posługę, prosząc o opiekę Matki Bożej oraz Boże błogosławieństwo na dalsze lata posługi kapłańskiej. Uroczystość nie mogła obyć się bez kwiatów, wzruszeń i łez, a na cześć naszego Proboszcza wysłuchaliśmy koncertu chóru z Ukrainy oraz chóru Carduelis.

„Czcigodny Księże Proboszczu Piotrze! Jesteś nam opoką
Nie dziw się, że życzenia strumieniem szerokim
płyną dzisiaj do Ciebie… W dniu tak uroczystym
inaczej być nie może. To rzecz oczywista!
Pozwól Księże Proboszczu, że już nie w wiązanej mowie
wspomnę liczne Twe zasługi, w skrócie je opowiem.”